آنگلا مرکل یک سیاستمدار آلمانی است که بیشتر به خاطر دوران طولانی حضورش در جایگاه صدراعظم آلمان و یکی از معماران اتحادیه اروپا شناخته می شود. آنگلا دوروتی کاسنر که بیشتر با نام آنگلا مرکل شناخته می شود در ۱۷ جولای ۱۹۵۴ در شهر هامبورگ در آلمان غربی متولد شد. او که در رشته فیزیک تحصیل کرده بود، بدنبال فروپاشی دیوار برلین در سال ۱۹۸۹ وارد عرصه سیاست شد. بعد از رسیدن به عنوان رهبری حزب اتحاد دموکرات مسیحی در آلمان، آنگلا مرکل به اولین صدراعظم زن آلمان و یکی از رهبران ارشد اتحادیه اروپا پس از انتخابات ملی سال ۲۰۰۵ در آلمان تبدیل شد.
آنگلا در سال ۱۹۷۷ در سن ۲۳ سالگی با یک دانشجوی فیزیک به نام اولریش مرکل ازدواج کرد و نام خانوادگی او را پذیرفت. ازدواج این دو در سال ۱۹۸۲ به پایان رسید. مرکل بعد از جدایی از همسر اولش، در سال ۱۹۹۸ با یک شیمی دان کوانتومی به نام خواکیم ساور ازدواج کرد و علیرغم شهرت در دنیای سیاست، زندگی خصوصی اش با همسر دوم خود را دور از دید رسانه ها نگه داشت. آنگلا مرکل هیچ فرزندی نداشته اما شوهرش دو پسر از ازدواج سابق خود دارد. مرکل به فوتبال علاقه زیادی داشته و بعد از حمله ای توسط سگ در سال ۱۹۹۵، از سگ ها می ترسد.
بدنبال سقوط دیوار برلین در سال ۱۹۸۹، مرکل به حزب دموکرات مسیحی پیوست و مدت کوتاهی بعد به عنوان وزیر زنان و جوانان در کابینه هلموت کول منصوب شد. در ادامه مرکل در سمت وزیر محیط زیست و امنیت هسته ای مشغول به کار شد. بدنبال شکست کول در انتخابات عمومی سال ۱۹۹۸، آنگلا مرکل به عنوان دبیر کل حزب انتخاب شده و دو سال بعد رهبری حزب دموکرات مسیحی را بدست آورد. در سال ۲۰۰۲ بود که او رقابت برای نامزدی صدراعظمی آلمان را به ادموند استویبر باخت. در انتخابات سال ۲۰۰۵، مرکل با اختلافی اندک توانست صدراعظم وقت گرهارد شرودر را شکست دهد، پیروزی که تنها با اختلاف سه کرسی و پس از تشکل ائتلاف با سوسیال دموکرات ها به دست آمد. بدین ترتیب آنگلا مرکل به عناون اولین صدراعظم زن آلمان انتخاب شد. با این انتخاب، مرکل همچنین به اولین شهروند سابق جمهوری دموکراتیک آلماان تبدیل شد که آلمان متحد را رهبری می کند و اولین زنی شد که از زمان تبدیل شدن آلمان به یک دولت-ملت مدرن در سال ۱۸۷۱ رهبری این کشور را در اختیار می گرفت.
در مارس ۲۰۱۸، حزب سوسیال دموکرات ائتلاف خود را با حزب دموکرات مسیحی تجدید کرد و راه را برای مرکل به منظور پنجمین دوره صدراعظمی هموار ساخت. در حالی که مذاکرات بین دو حزب متوقف شده بود، بدنبال کناره گیری مارتین شولتز از رهبری حزب سوسیال دموکرات در فوریه همان سال، بن بست سیاسی به پایان رسید. تابستان آن سال، مرکل بار دیگر با شرایط دشواری مواجه شد پس از آنکه با اولتیماتورم هورست سیهوفر، وزیر کشور خود و رهبر اتحاد سوسیال مسیحی باواریا مواجه شد. سیهوفر تهدید کرده بود که به خاطر خودداری مرکل از جلوگیری از ورود پناهجویانی که پرونده پناهجویی آن ها در دیگر کشورهای عضو اتحادیه اروپا معلق مانده، به آلمان، از ائتلاف با حزب حاکم خارج خواهد شد اما اوایل جولای بود که هر دوی آن ها از توافق خبر دادند، که بر اساس آن مناطق ترانزیتی در مرزهای آلمان با اتریش ایجاد شده تا پناهجویان را به کشورهای مسئول هدایت می کرد.
