موش‌ها در زمان مرگ
در مطالعه‌ای در وبسایت نتگام بر روی هفت بیمار که در زمان مرگشان بدحال بودند ضبط کردند.
آنها متوجه افزایش فعالیت الکتریکی در مغز شدند که حتی زمانی که فشار خون قابل تشخیصی وجود نداشت، رخ می داد.
آنها در این مقاله حدس می زنند: بیمارانی که از تجارب نزدیک به مرگ رنج می برند، ممکن است حافظه کل فعالیت سیناپسی مرتبط با این پایانه اما هیپوکسمی بالقوه برگشت پذیر را به یاد بیاورند.
در یک مطالعه گروه دیگری از محققان تغییرات مشابهی را در امواج مغزی گاما در موش‌ها در زمان مرگ مشاهده کردند، همانطور که در جدیدترین مطالعه رخ داد.
آنها گزارش دادند که در 30 ثانیه اول پس از توقف ضربان قلب، همه موش‌ها موج گسترده‌ای از فعالیت مغزی هماهنگ مرتبط با مغز بسیار تحریک‌شده را نشان دادند.
ما از سطوح بالای فعالیت شگفت زده شدیم.
در واقع، در زمان نزدیک به مرگ، بسیاری از علائم الکتریکی شناخته شده هوشیاری از سطوح موجود در حالت بیداری فراتر رفت و این نشان می‌دهد که مغز قادر به انجام فعالیت الکتریکی سازمان‌یافته در مراحل اولیه مرگ بالینی است.
شباهت بین نتایج این دو مطالعه نشان می دهد که ممکن است یک پاسخ عصبی مشترک به مرگ وجود داشته باشد که در بین گونه ها، حداقل در بین پستانداران رخ می دهد.
به عنوان یک جراح مغز و اعصاب، من گاهی اوقات با آسیب مواجه می شوم.
رساندن خبر مرگ به اعضای مضطرب خانواده به طرز غیرقابل توصیفی دشوار است.
چیزی که ممکن است از این تحقیق بیاموزیم این است که اگرچه عزیزانمان چشمانشان را بسته اند و آماده اند که ما را برای استراحت بگذارند، اما مغز آنها ممکن است در حال پخش برخی از بهترین لحظاتی باشد که در زندگی خود تجربه کرده اند.