«خون شد» روایتگر داستان مردی با نقشآفرینی سعید آقاخانی است که بعد از سالها از زندان آزاد شده و تصمیم میگیرد تا اوضاع زندگی و خانوادهاش را روبهراه کند. نسرین مقانلو، هومن برقنورد، سیامک انصاری و لیلا زارع دیگر بازیگرانی هستند که در فیلم جدید کیمیایی جلوی دوربین علیرضا زریندست حاضر شدهاند.
این سومین حضور کیمیایی در جشنواره پس از موفقیت «جرم» در سال ۹۲ است و از واکنش منتقدان به «خون شد» به نظر میرسد که با اقبال بیشتری هم مواجه شده است.
در فیلم، سکانسی هست که مادر صندوقچهای را در زیرزمین متروک میگشاید و خاطرات گذشتهاش را بازکاوی میکند. «خون شد»، مصداق همین صحنه است؛ انگار مسعود کیمیایی دوباره به سینمای خاص خودش، آن آدمها و آن فضاها رجعت کرده است. سینمای کیمیایی، سینمای موردعلاقه من نیست اما برخی فیلمهایش را دوست دارم. خصوصا آثاری که قصهگو باشند و سرراست بروند به سراغ داستان، نه اینکه حاشیه بروند و چهلتکه باشند. اینجا کیمیایی قصه را بهتر و سرراستتر تعریف میکند؛ گرچه آدمهایش مال این زمانه نیستند، در جهان فیلم قابلتوجهاند. آخرین فیلم کیمیایی بهتر از دیگر آثار این چندساله اوست. مثل همیشه لحظات خوبی دارد و آدمهای زمختش دوستداشتنی هستند.
رفتار شخصیتها در بعضی از قسمتها افراطی است. منطق برخی از اتفاقات میلنگد. قهرمان فیلم، سادهتر از آنچه انتظار میرود از پس دشمنان برمیآید. ضدقهرمانها را بهدرستی نمیشناسیم و کیفیت بازیها یکدست نیست. با وجود تمام این مشکلات، «خون شد» از دو فیلم قبلی کیمیایی جلوتر میایستد. این، بهروزترین فیلم سالهای اخیر کیمیایی است؛ با استعارههایی پوشیدهتر از فیلمی چون «قاتل اهلی». توانایی اجرایی کیمیایی کماکان در برخی از لحظات چشمگیر است (قرینهسازی نماهای ابتدایی و انتهایی فیلم، از نظر تصویرسازی جزو بهترین لحظات جشنواره امسال است) و داستان اصلی کمتر از «متروپل» و «قاتل اهلی» به حاشیه میرود. «خون شد» قطعا با بهترینهای کیمیایی فاصله دارد اما در میان انبوه فیلمهای «تلهفیلمی»، فیلم تازه کیمیایی هنوز اثری برای پرده عریض سینما است.