شرکت storedot، که دایملر، سامسونگ و BP Ventures را در میان سرمایه‌گذاران خود قرار می‌دهد، ادعا می‌کند که اولین شرکتی است که سلول‌های باتری لیتیوم یونی با شارژ سریع شدید (XFC) را در خط تولید انبوه تولید کرده است. گفته می‌شود که سلول‌های مبتنی بر آندهای غالب سیلیکون، زمان شارژ را تا 50 درصد بدون افزایش هزینه کاهش می‌دهند.
سیلیکون، به عنوان جایگزینی برای گرافیت برای ذخیره و آزادسازی یون های لیتیوم در حین شارژ و تخلیه، امروز چیز بزرگی در فناوری باتری است، اما کارکرد آن آسان نیست. این می تواند حدود 10 برابر بیشتر از گرافیت یون های لیتیوم را ذخیره کند و امکان شارژ بسیار سریع تر را فراهم می کند: این مقدار به خوبی شناخته شده است. مشکل این است که در هنگام شارژ و دشارژ، حجم آن تا 300 درصد تغییر می کند که برای تخریب مکانیکی یک سلول کافی است.
یک راه حل، استفاده از نانو ذرات سیلیکون است که در یک ماتریس نگه داشته شده است، که مدیریت انبساط را بدون اثرات مضر ممکن می سازد. این همان کاری است که Storedot ادعا می کند انجام داده است. هر نانو ذره سیلیکون که تنها 100 نانومتر عرض دارد، در داربستی از کربن سخت و ترکیبات آلی نگهداری می شود. برخلاف گرافیت که نقش فعالی در چرخه شارژ و تخلیه ایفا می کند، داربست غیرفعال است و هر توپ گلف مینیاتوری از سیلیکون به دلیل خاصیت ارتجاعی در داربست، فضای کافی برای حرکت دارد که در هنگام دریافت و تخلیه شارژ خود، حرکت کند. به طور کلی، این گسترش را به 10٪ قابل مدیریت کاهش می دهد.
Storedot همچنین یک فناوری “خود درمانی” را برای ترمیم یکپارچه سلول های آسیب دیده در پس زمینه به ثبت رسانده است. سلول یا رشته‌ای از سلول‌ها را شناسایی می‌کند که آن‌طور که باید کار نمی‌کنند یا بیش از حد گرم می‌شوند، آنها را آفلاین می‌کند و قبل از اینکه دوباره روی خط بازگرداند، آنها را به 100٪ برمی‌گرداند. این فرآیند طوری طراحی شده است که در حین استفاده و بدون اینکه راننده متوجه تفاوتی در رانندگی یا عملکرد شود، انجام شود.
تعمیر سلول‌های آسیب‌دیده شامل تخلیه عمیق، آهسته و شارژ مجدد آهسته است، به همان روشی که باتری‌های معمولی خودرو می‌توانند با استفاده از یک شارژر هوشمند تخصصی تجدید شوند. تمام آندهای باتری لیتیوم یونی، پوششی بر روی سطح آند تشکیل می دهند که رابط الکترولیت جامد نامیده می شود (SEI – هیچ ارتباطی با باتری های حالت جامد ندارد)، که در هنگام شارژ و تخلیه تشکیل می شود و حل می شود. فرآیند تعمیر به ویژه برای فناوری غالب سیلیکون بسیار مهم است زیرا انبساط و انقباض می تواند باعث ایجاد ترک در SEI شود، بنابراین اگر بررسی نشود، به طور مداوم اصلاح می شود، لیتیوم در فرآیند مصرف می شود و باتری کهنه می شود.
تفکر آسمان آبی برای H2
هیدروژن به معنای واقعی کلمه می‌تواند با نیرو دادن به هواپیماهای جت در دهه آینده به شکلی بزرگ بلند شود. تیم پروژه Fly Zero تحت حمایت دولت اخیراً اعلام کرد که هواپیماهای مسافربری هیدروژنی می توانند از حدود سال 2035 به بعد تا لندن تا سانفرانسیسکو بدون سوخت گیری پرواز کنند. این هواپیما هیدروژن مایع را در عقب بدنه و در مخازن تاول‌زده در جلو ذخیره می‌کند و موتورهای توربین هیدروژنی و سلول‌های سوختی را برای انرژی الکتریکی تامین می‌کند.