آیا تا به حال متوجه شده اید که به وانت پیک آپ فورد رنجر رپتور حجیم و جک شده نگاه می کنید و فکر می کنید خوب است، اما به اندازه کافی آرام نیست؟
ما هیچکدام: بسته عجیب و غریب سیستم تعلیق و لاستیک خارج از جاده آن، در حال حاضر بیش از اندازه کافی حضور در خیابان های تنگ را به آن می دهد (البته به سطوح قابل قبولی از صلاحیت روستایی اشاره نکنیم). اما این نسخه ویژه جدید – که در زمانی که رنجر نسل کنونی در حال آماده شدن برای تعظیم است وارد بازار می‌شود – با «بسیار بد به‌عنوان استاندارد» پیش‌بینی می‌شود.
به طور تقریبی ترجمه شده، به این معنی است که نوارهای مسابقه ای، لهجه های قرمز در داخل و خارج و تزئینات مشکی مات در تمام قسمت ها به دست می آورد. اگر قبلاً در پارکینگ سوپرمارکت دیده نمی‌شد، می‌توانید تضمین کنید که اکنون خواهد بود.
بررسی تست جاده ای فورد رنجر رپتور
همانند خودرو رپتور «استاندارد»، شاسی آن برای مقابله با ضربه‌ها و تکان‌های سبک باجا به‌شدت تقویت شده است، پیست آن 150 میلی‌متر نسبت به XLT کمتر سخت‌کم‌تر گسترش یافته است و 51 میلی‌متر بالاتر می‌رود، به لطف کمک فنرهای فاکس و جنرال گربر عظیم. لاستیک AT3. یک جلوپنجره جلویی نیز وجود دارد که از جلوپنجره بزرگتر و قدرتمندتر F-150 رپتور در Stateside برای فروش الگوبرداری شده است.
اما همه این ارتقاء ها را کنار بگذاریم، پیشرانه تا حد زیادی نسبت به نسخه های معمولی رنجر یا باغی تغییری نکرده است: یک توربودیزل 2.0 لیتری چهار سیلندر به گیربکس ده سرعته اتوماتیک متصل می شود و قدرت 210 اسب بخاری را به صدای آرام می رساند. عقب یا هر دو محور برای زمان 0-62 مایل در ساعت 10.5 ثانیه کاملاً عادی. آیا ممکن است بین پوست رپتور و نیش آن درگیری وجود داشته باشد؟ به خصوص با توجه به موقعیت‌های رانندگی روزانه، به دلیل توانایی خارج از جاده، این شانس را به آن نمی‌دهد که برتری یابد.
چه شکلی است؟
با این حال، خطوط راه راه، دوخت و تعلیق را کنار بگذاریم، اما واقعیت این است که Raptor به سختی نسبت به رنجر استاندارد تغییر مکانیکی پیدا کرده است. هر بدجنسی که ممکن است توسط تماشاگران حسود خارج از چایخانه محلی به شما نسبت داده شده باشد، با غر زدن چهار دیگ 2.0 لیتری دیزل آن کاملاً از بین می رود و سرعت 0-62 مایل در ساعت 10.5 ثانیه آن نیز چشمان بسیاری را باز نمی کند.
گفته می شود، این یک پیشرانه موثر و نه چندان مخرب در سناریوهای رانندگی روزمره است. ما در یک بزرگراه 100 مایلی 30 مایل بر گالن دریافت کردیم، که در طی آن موتور غیرقابل نفوذ بود (به جز غرغر مصنوعی لوله شده در دریچه گاز) و تعویض دنده از گیربکس 10 سرعته اتوماتیک به خوبی زمان بندی شده بود.
کیت بالابر هاردکور تجربه در جاده را نیز خیلی کم نمی‌کند، با تاب خوردن در پیچ‌های معقول به حداقل می‌رسد، و آن لاستیک‌های غول‌پیکر بسیار بی‌صداتر از آنچه فکر می‌کنید در حرکت هستند، با مزیت اضافه‌ای که به شما می‌دهد. مطمئناً هرگز یکی از آلیاژها را مهار نمی کند.
بنابراین، در حالی که رپتور کاملاً خوشحال است که با بهترین‌های آن‌ها در خارج از جاده غوغا می‌کند، اما رفتارش در Tarmac بسیار کم است. جای تعجب نیست که ردپای و جثه قابل توجه آن در پارکینگ‌ها، خیابان‌های بزرگ و بزرگراه‌ها خود را نشان می‌دهد، اما در سرعت کم مانند هر پیک دیگری قابل مانور است – به لطف فرمان سبک و دید مناسب و همه جانبه، و علی‌رغم حذف اسرارآمیز حسگرهای پارک جلو