با وجود فهرست قابل توجهی از رانندگان مسابقه استقامتی، بریتانیا در مسابقات استقامتی در اواسط سال 1965 چیزی برای ارائه نداشت زیرا هیچ پیست بریتانیایی “آنقدر طولانی نبود که از آنچه که می توان آن را هرج و مرج فوری نامید” جلوگیری کرد. با این حال، «با شور و شوق فوق‌العاده‌ای که برای مسابقات اتومبیلرانی توری نشان داده می‌شود، جایی که اتومبیل‌های «ما» در آن مسابقه می‌دهند، به هم ریختگی چندان اهمیتی ندارد، و بنابراین اسنترتون میزبان هفتمین دور مسابقات قهرمانی اتومبیل‌های تور اروپا در سال 1965 بود.
رقبای اصلی برای پیروزی کلی، فورد لوتوس کورتیناس آلن مان ریسینگ بودند که توسط پیتر پروکتور و سر جان ویتمور رانندگی می شد. دو BMW 1800ti از هوبرت هانه و دیتر گلمسر. سه بازی Jolly Club Alfa Romeo GTA; و لانچیا فلاویا زاگاتوس پر سر و صدا Squadra Corse.
در ابتدا روبرتو بوسینلو از آلفا رهبری کرد و ویتمور را از نزدیک دنبال کرد. به نظر می رسید که یک سوراخ باعث از بین رفتن فشار بریتانیا شده است، اما ایتالیایی در چاله ها خیلی طول کشید. و سپس، به عنوان یک کلاچ لغزنده برای اطمینان از شکست ویتمور، بوسینلو برای چراغ های عقب شکسته پرچم سیاه شد.
بنابراین، پس از 311 مایل در چهار ساعت، ویتمور با فاصله 54.6 ثانیه از بوسینلو، پیروز شد و او را به قهرمانی ETCC 1965 رساند.
منبع :
autocar.co.uk