TF 1700 که پس از MG TF Midget 1953 طراحی شده بود، محصول شرکت Naylor Cars برادفورد بود و به طرز هوشمندانه ای مرز بین اصلی و ماکت را محو کرد.
نایلور تا حد زیادی توسط مهندسی آستین روور، از جمله شاسی، موتور 1700 سی سی نصب شده به صورت طولی و جعبه دنده چهار سرعته دستی که درایو را به چرخ های عقب می فرستاد، پشتیبانی می شد. سیستم تعلیق توسط دو جناغی در جلو و یک محور چهار لینک مستقیم در عقب تامین می شد.
شتاب ناچیز اما مطابق با اخلاق کلاسیک خودرو بود و پیشرفت در دنده قابل احترام بود. دورهای بالا باعث ایجاد لرزش می شود و صدای باد بیش از 60 مایل در ساعت با کاپوت بالا قابل توجه بود، در حالی که بوفه زدن از بالا به پایین در سرعت بالای 50 مایل در ساعت ناراحت کننده بود.
هندلینگ ایمن و قابل پیش بینی بود و با وجود لاستیک های جلوی لاغر، کم فرمانی به خوبی کنترل می شد. سواری با تیونینگ لوتوس کمی متلاطم بود، در حالی که فرمان سبک تر از آن چیزی بود که ما ترجیح می دادیم و دماغه بلند نیاز به چرخش دیرتر نسبت به آنچه که در ابتدا غریزی بود داشت. ترمزها کافی بود.
کابین در بیشتر قسمت‌ها مرتب و راحت بود، اگرچه فضای ذخیره‌سازی محدود به جعبه دستکش و قفسه پشت صندلی‌ها بود و قفل درها وجود نداشت. عملیات هود نسبتاً ساده بود.
در برابر عدم امنیت، قیمت، اقتصاد
بعد چه اتفاقی افتاد
منبع :
autocar.co.uk